Recensie Leidsch Dagblad

Journalist Theo de With van het Leidsch Dagblad bezocht onze voorstelling TWAALF bij PS Theater en schreef een recensie. De foto's zijn van Hielco Kuipers. Het originele artikel vind je hier.

PS|theater neemt zijn publiek mee terug naar groep acht in een luchtige voorstelling | recensie

Het is diep graven in het geheugen. De citotoets, hoe lang geleden is dat? Even rekenen en schrikken. In mijn geval 45 jaar terug in de tijd.

Toch neemt PS|theater in de voorstelling ’Twaalf’ zijn publiek mee terug naar die tijd. Groep acht of voor de oudere bezoekers de zesde klas. Je bent twaalf en staat op het punt de basisschool te verlaten. Er wacht een nieuwe, onbekende wereld: de middelbare school.

De acteurs Rian Evers en Brecht Hermans volgden zes maanden vier kinderen en hun ouders op dit kantelpunt in hun leven. Ze aten mee, gingen mee naar open dagen en woonden de eindmusical bij. Zo vormden zij zich langzamerhand een beeld van deze essentiële periode in de jonge levens.

Spieken

In de Makerscentrale aan de Langegracht (het voormalige Stadsbouwhuis) laten ze de bezoekers zich ook weer even twaalf voelen. Zeker als opeens blaadjes worden uitgedeeld. ,,De citotoets!’’, klinkt het streng. ,,De vragen omgekeerd houden tot je het sein krijgt dat je mag beginnen, niet praten, niet spieken en zeker niet op je telefoon kijken. Succes!’’

Het is natuurlijk niet echt een citotoets. Er zitten wel een paar reken- en taalvragen tussen, maar in de tekstfragmenten en de bijbehorende vragen wordt vooral een beeld geschetst van de huidige situatie in onderwijsland. Want dat is wat de makers van PS|theater graag willen met deze voorstelling: het publiek aan het denken zetten over het onderwijssysteem. Is dat wel zo goed? Is twaalf jaar niet te jong om een keuze voor vervolgonderwijs te maken? Werkt dat juist de kansenongelijkheid niet in de hand?

Ministerie

Bij een van de voorstellingen uit de reeks is al een delegatie van het ministerie van onderwijs komen kijken. Dus wie weet draagt PS als het stadsgezelschap van Leiden nog bij aan veranderingen in het onderwijssysteem. Want, benadrukken de acteurs, één op de vijf kinderen komt niet makkelijk mee, valt buiten de boot en dat heeft gevolgen voor de rest van zijn of haar leven.

Ondanks de pittige thematiek is het gelukt om er een verrassend lichte voorstelling van te maken. De acteurs laten geluidsfragmenten horen uit de interviews met de kinderen en hun ouders. Grappig om te horen dat het ene kind door de ouders gepusht wordt om een hoge score te halen bij de citotoets, terwijl een ander kind nonchalant zegt: ,,O ja, we hebben ook nog een toets. Hoe heet die ook alweer? De citotoets of zo?’’

Rian Evers en Brecht Hermans larderen deze gespreksflarden met catchy liedjes en hun eigen herinneringen aan groep acht.